Men zoekt al een hele tijd lang.
Nu is de tijd gekomen dat ik heel concreet op eenzelfde punt sta.
Er wordt mij gevraagd een onderzoek te starten, wat inhoudt:
een vraag formuleren, een onderzoeksopzet opstellen en ten slotte een plan van aanpak te fabriceren om daarmee de antwoorden uit de wereld te vissen.
Met die uitgeviste antwoorden kan ik dan vrolijk en trots naast de andere Wetenden gaan staan. Het heeft mij altijd heel vooruitstrevend in de oren geklonken. Welwillend stond ik met mijn vraag op de stoep, totdat ik me bedenk: om een echte onderzoeker te zijn moet ik niet gaan zoeken. Ik moet eronder kijken: ónder het zoeken.
Wanneer iemand zoekt, zei Siddharta, dan kan het licht gebeuren dat hij alleen oog heeft voor hetgeen hij zoekt, dat hij zichzelf niet toestaat om iets te vinden, verblind is omdat hij alleen maar aan datgene denkt waarnaar hij op zoek is, omdat hij een omschreven doel heeft, en van dat doel bezeten is. Zoeken betekent: een doel hebben. Vinden daarentegen: vrij zijn, open staan, geen doel hebben.
Herman Hesse, in: Siddharta. 2014. Pg. 176
‘Wat betekent het hier te zijn?’
Dit onderzoek is van beschouwende aard.
Ik hanteer een fenomenologische werkwijze.
Men zegt dat de fenomenologie start met de Logische Untersuchungen van Husserl in 1900. Fenomenologen stellen zichzelf de taak om terug te keren naar de zaken zelf.
Onderstaand een stukje van bladzijde 10 uit het boekje ‘De wereld waarnemen’, radiolezingen van Maurice Merleau Ponty.
''De ‘zaak zelf’ is niet het kantiaanse Ding an sich. Voor Husserl is de ‘zaak zelf’ datgene wat verschijnt, zij is het fenomeen. Terugkeren naar de ‘zaken zelf’ betekent dat we we ons niet meer bezig houden met de vraag hoe de dingen op zichzelf zouden zijn, maar dat we ons concentreren op de betekenis van dat wat verschijnt.''
''Dit is echter geen gemakkelijke opgave, want, zo stelt Husserl, het ligt in onze natuurlijke instelling dat we er juist vanuit gaan dat de zaken waarmee we te maken hebben werkelijk bestaan. Praktisch, voor het alledaagse leven. De betekenis ligt niet zomaar opgesloten in de zaken, maar deze komt tot stand in onze relatie ermee.''
Hetgeen ik onderzoek [wachten, vertragen, luisteren en vallen] binnen de vraag ‘wat betekent het hier te zijn?’- plaats ik tussen haakjes, in de fenomenologie ook wel fenomenologische of transcendentale reductie genoemd.
''Het is een afstand nemen tot, het ‘even vergeten’ van de ‘lange vertrouwdheid’ die we hebben met de dingen. Pas nadat we onze vertrouwdheid met de dingen even tussen haakjes zetten of opschorten kunnen we begrijpen wat deze vertrouwdheid nu eigenlijk is.''
Maurice Merleau Ponty in: De wereld waarnemen, pg 14
''Door het rationalistische denken hebben we ons afgekeerd van onze alledaagse wereld in de overtuiging dat onze zintuigen ons niets waardevols leren en dat alleen het streng objectieve weten het waard is om aan vast te houden. Het is niet zo dat de fenomenologie de wetenschap wil negeren of beknotten. De fenomenologie wil de wetenschap weer in contact brengen met haar eigen wortels in de voorwetenschappelijke leefwereld.''
Maurice Merleau Ponty in: De wereld waarnemen, pg 20
Het is niet aan ú om mij serieus te nemen, het is aan mijzelf dat te doen, anders kan ik niet schrijven. Het zijn woorden die hier te vinden zijn. Dienende woorden en/of bedienende woorden.
Je kan en mag ze als dienblad zien, ofwel als de thee die geserveerd wordt vanaf het dienblad.
Drink zoveel u wilt en wanneer u wilt.
Het een is net zo waarachtig als het ander.
Over serieus nemen gesproken:
er is hier ook een hele serieuze bronnenlijst< te vinden, zoals dat hoort bij serieuze onderzoeken. U vindt daar alle bronnen aanwezig in dit Onderzoek ónder elkaar in een rijtje.
Niks meer, niks minder.
Heeft u meer zin in wat zoetigs? Dan raad ik u de hypothese< aan.
Z eE-K A a R t