​

​

​

​

 

 

 

 

Ik snap het wel, als lezer, (nu leg ik u de volgende woorden in de mond), verlang je ook naar een opgeklaarde helderblauwe lucht.
Een lucht die je vertelt welke kleren je aan kan doen, een lucht die je de twijfels wegneemt. 
Maar weet u: er bestaat niets anders dan een helderblauwe lucht, ofwel u het waarnemen kunt ofwel er wolken voor drijven.  

Ik zal u geen hek of ander soort van omheining aanbieden.  
De blauwe lucht is van iedereen.
De blauwe lucht zingt alles bij elkaar. 

‘Wat betekent het hier te zijn.’

​

Uit de Lucht
Er zijn er zovele.
Zovelen die praten.
Zovelen die beweren dat het Zo zit,
zonder zich af te vragen of Zo wel zitten kan.

Zo-even nog zag ik Zo de hoek om lopen
met onder de arm een papieren zak vol abrikozen.

Om de hoek staat een bankje.
Zoals dat gaat met hoeken,
hoeft men niet te rekenen op een cirkel.
Wel kan men hopen.

Zo loopt het bankje voorbij.
Het zijn de abrikozen die kozen.
Zoet verlangen onbevangen-
Zij zullen Zo nooit stil vangen.

Het is Zo,
Zo zit (het) niet.