-aanmeren-

Het is tijd om even te rusten.
De roze eekhoorn stapt zijn papieren boot uit en zet voet op het eiland. Hij heeft het er heel vanaf gebracht. Zijn reis voer langs drie boeien: Wachten, Vertragen en Luisteren.

De reis bracht woorden en beelden die de oceaan in stroomden. Al dat, blijft hier op de bodem liggen. Weet u, de roze eekhoorn wil u niet vullen. Wel wil het aan u stukjes leven onthullen.
De grote hoeveelheid hoeft u van mij niet te dragen. Laat het anders maar gewoon vallen. Het zal zinken: u zult het wel op de bodem terug kunnen vinden.

--

Op het eiland kijkt de roze eekhoorn om zich heen. Er is geen haast, enkel zand.




De roze eekhoorn neemt een slokje water.
Zijn dorst is gestild, zo niet zijn dorst naar het verdere vinden van het hier-zijn. 
Voordat de roze eekhoorn zijn papieren boot weer betreedt wil hij opnieuw duidelijk hebben waar hij zal gaan. Zijn boot vult hij met Zijnsvergetelheid, de brandstof waarop gevaren wordt. Volgens Heidegger vergeten we een manier van zijn, die voorafgaat aan de technische kijk op de wereld. We bevinden ons niet tegenover, maar ín de wereld. De roze eekhoorn weet het weer: hij is op weg, terug naar de zaken zelf.

Alles valt weer op zijn plek. 
Daarover gesproken, bij Boei 1.0 stonden de volgende woorden:
 

Uit de Lucht
Voor het geval dat ik val,
kijk ik hoe de regen valt.
Het zal wel meevallen.
 

Is het niet telkens een kwestie van vallen?

De roze eekhoorn wil verder varen. 
De volgende boei, zal Boei 4 zijn: Vallen.  

SchiP AhOi

~