Alles zal op zijn plek vallen. 
 

De roze eekhoorn start zijn weg naar Boei 4.2 en vist voor het vertrek nog enkele woorden uit het water rond Boei 4.1. Zoals je dat van de roze eekhoorn verwachten mag, doet hij dat met eerbied naar de zee. Al vissende zingt hij een wijsje, zodat alleen de woorden in de buurt zullen zijn die gehoord willen worden en de rest mogelijkheid heeft weg te vluchten voor de vraag van de hengel.

De vangst:
Wedstrijd. Aanraking. Afstand. Verantwoordelijk. Gehoorzaam. Revolutie.

Vallen
Het leven is een vrolijk spel zonder verliezers.
Het leven is de aanraking van de voeten van de mens op de aarde.
Zodra we zeggen te vallen is het een afstand die ons overvalt.
Alsof we verantwoordelijk zouden zijn en-
alsof we gehoorzaam zouden moeten zijn.
Het zou een revolutie zijn het vallen te verwelkomen.
 

/

'De reden waarom we het zo pijnlijk vinden om zomaar iets weg te geven of te ontvangen, is dat we in schaarste geloven. Er is maar zoveel en dat is zeker niet genoeg voor iedereen, dus zorg er voor dat jij een zo groot mogelijk deel krijgt en ga er bovenop zitten. Sloten op de deur, hoge muren, kluizen, alarminstallaties, verzekeringen, politie, legers, gevangenissen, we doen er alles om ons tegen de schaarste te wapenen en vast te houden wat we hebben. Maar de vraag is of er schaarste bestaat in de natuur. '
Willem de Ridder in: Handboek spiegelogie, pg. 136
 

Als je jezelf beschouwt als mens met een bepaalde hoeveelheid aan waarde in je en als je het vallen beschouwt als een ongewild weggeven van een stukje van deze waarde, dan zal je bang zijn om te vallen wanneer je in schaarste gelooft. Wat je kan doen is het volgende.
A: jezelf inpakken met vele lagen aan bubbeltjesplastic
B: heel voorzichtig op je tenen door het leven lopen.

Het bubbeltjesplastic zal je val verzachten en op je tenen zal je minder snel tot de val komen. Beide opties zijn voorzichtig.
 

 

Uit de Lucht
Voorzichtig
heel even kijken
naar wat er straks zal kunnen gebeuren.
Voorzichtig
heel even kijken
wat ik kan doen om niet die oen te zijn.  
-
Het is het voor-zicht van de Voorzichtigen
dat de toekomst aangenaam zou moeten maken.
Maar pas op
voor de Voorzichtigen.
Doordat ze ver voor zich kijken zien zij niet wat ze achter zich laten;
Hier te zijn.
-
Het leven dat niet te controleren valt,
niet te wijzen valt.
Zo valt de Voorzichtige van de trap met een onweten.

Weet je voorzichtig te verlossen
van het voor-zicht.

 

Naast optie A en B is er nog een optie C: je geloof in schaarste laten varen. Het roze konijn zal het wel de weg op zee willen wijzen als je het hem lief vraagt. De vraag is of je het roze konijn durft aan te spreken. Zoiets onbekends naderbij komen is niet altijd gemakkelijk.

/

'U bent zo jong, in het leven nog zo onervaren, dat ik u, mijn beste, zo goed ik kan zou willen vragen geduld te hebben met alles wat in uw hart nog niet tot een oplossing is gekomen en te proberen de vragen zelf lief te hebben als voor u niet toegankelijke kamers en als boeken die in een volkomen onbekende taal zijn geschreven. Zoek nu niet naar de antwoorden die u niet gegeven kunnen worden, omdat u niet in staat zou zijn ze te leven. Leef nu uw vragen. Misschien leeft u dan gaandeweg, ongemerkt, op een dag in een ver verschiet het antwoord binnen.'
Rainer Maria Rilke in: Brieven aan een jonge dichter, pg. 21

Volgens de mythe van het Vallen zou het ons weghouden van het ware Succes en Geluk. Succes & Geluk is waar we als mensen naar graaien. Liever heb ik het nu dan later. Later voelt namelijk aan als Nooit- het is niet nu en nu is eeuwig.
De tijd zit er tussen, een gevoel van haast. Rilke adviseert in zijn brief naar Kappus tot overgave aan het leven: het leven geduld te schenken. In de overgave zit een val. Een vrije val. Het leven is niets meer of minder.

'In feite is de enige moed die van ons wordt verlangd: het moedig zijn tegenover het vreemdste, wonderlijkste en ondoorgrondelijkste dat ons kan overkomen.'
Rainer Maria Rilke in: Brieven aan een jonge dichter, pg. 44

Feitelijk is dat mooi gezegd, meer praktisch is het door Etty beschreven.

 

[5 sep 1941] 'Ik moet echt een beetje eenvoudiger worden. Me iets meer laten leven. Niet nu al resultaten willen zien van mijn leven. Ik moet maar ineen hurken in een hoekje op de grond en zo in elkaar gedoken luisteren naar wat er binnen in me is. Met denken kom ik er toch nooit uit. Dan moet er iets anders gebeuren. Dan moet je je passief maken en luisteren. Weer contact vinden met een klein stukje eeuwigheid. Waarom moet ik iets verwezenlijken? Ik moet gewoon maar ‘zijn’ en leven en een beetje een mens proberen te zijn.'
Etty Hillesum in: Het verstoorde leven, pg. 46