Dit is de roze eekhoorn. 

Het is roze en harig, 
onschuldig en onwetend, 
vergevend en liefhebbend. 

 

De roze eekhoorn is de hypothese van het onderzoek naar de betekenis van het hier-zijn.
​

De roze eekhoorn fluit vrolijk. Hij wil het leven op zijn kop zetten: in vrede op bestaande gedachtes en systemen kauwen om de eenvoud van liefde te proeven die achter alles schuilgaat. 
 

De roze eekhoorn zal de wind van vrijheid laten waaien.

De wind zal de tijd doen vertragen.

De Bergen zullen fluisteren naar het Dal dat het wel goed komt.

De roze eekhoorn opent de dialoog.
Men zal gaan praten over het wonder, het leven.

Men zal luisteren naar elkaar en men zal elke dag met een eerlijke buiging de zon groeten.

De dingen zijn er niet voor ons om te aanschouwen, wij zijn er om de dingen te aanschouwen.

De roze eekhoorn gaat op onderzoek uit. Te water in een papieren bootje, varend langs de boeien. 

​